mijn laatste blog: nieuw zeeland in een notendop
15 maart 2016 - Bangkok International Airport, Thailand
Aan alles komt een eind en zo ook aan mijn reisavontuur. Ondanks dat ik de helft van mijn terugreis vanuit Nieuw Zeeland er al op heb zitten (ik zit momenteel op het vliegveld van bangkok) is het nog steeds een onwerkelijk idee dat ik over een paar uur thuis ben. Wat dit ook betekent is dat ik een beetje laks geweest ben en in mijn 6.5 week in NZ geen blog geschreven heb, oeps. De tijd is echt gevlogen en ik heb zoveel meegemaakt dat het een uitdaging wordt om het in een blog te beschijven. Ik ga het dan ook niet in chronologische volgorde doen, maar een paar hoogtepunten nemen en ik kijk wel hoever ik kom met typen tot mijn vlucht gaat, dus sorry als het een beetje een zooitje is haha.
Toen ik aankwam in Auckland in het noorden van NZ heb ik besloten om rond te gaan reizen met de stray bus. Dit is een buscompanie waarmee je van tevoren je route vastlegt, maar waar je in principe op iedere plek onderweg van de bus kan als je ergens langer wilt blijven en dan kan je later weer op een volgende bus springen. Dit hop on-hop off principe is in ieder geval wat ze promoten, maar dat liep in werkelijkheid toch een beetje anders. Doordat is reisde in het hoogseizoen waren de bussen vaak zo vol dat het lastig was om spontaan van bus te kunnen ruilen. Hierdoor had ik heel wat minder vrijheid tijdens mijn tour door NZ dan ik in Azië gehad had, en dat was wel even wennen. Maar grote voordelen van deze bus zijn wel dat je heel veel mensen leert kennen, de buschauffeurs activiteiten voor je kunnen regelen en je op plekken komt waar je anders waarschijnlijk nooit van gehoord zou hebben. Het was trouwens überhaupt wel eventjes wennen toen ik aankwam in NZ, wat een vershil met Azië! Ik kon weer water uit de kraan drinken en mocht het wc papier weer in de wc gooien ipv in de prullenbak ernaast (dit ging in het begin af en toe nog weleens mis). Hier vind je juist overal bordjes dat het wc papier in de wc hoort (zou dat speciaal voor de Aziaten zijn die dit niet gewend zijn?)
Nieuw Zeeland is zo een mooi land! Het noordereiland bestaat voornamelijk uit groene heuvels, die ik af en toe al bergen zou noemen, waarvan een heel groot deel boerenland is en in het zuidereiland kom je vervolgens de echte bergen tegen. Het is enorm uitgestrekt en er wonen maar zo'n 4 miljoen mensen inhele land, wat een verschil met ons dichtbevolkte Nederland. Ik moet wel zeggen dat ik toch nog steeds blij ben dat wij overal zo makkelijk kunnen komen met de fiets of met het OV, hier heb je overal een auto nodig als je een beetje van de gebaande paden af zou willen (en zelfs in de steden trouwens ook, want het OV werkt niet heel goed). Verder heb ik hier de grootste weersomslagen ooit meegemaakt, waar het het ene moment warm en zonnig is, kan dat het volgende moment zomaar omslaan naar kou en regen. Het was iedere dag weer een uitdaging wat we aan moesten trekken en ik heb toch af en toe wel een beetje spijt gehad dat ik geen jas bij me had. Verder ligt NZ op de grens van twee aardplaten, wat voor veel aardbevingen zorgt (de bekendste daarvan is natuurlijk de aardbeving van 5 jaar geleden, die grote delen van de stad Christchurch verwoest heeft). Toen ik in Christchurch was heeft er blijkbaar ook nog een aardbeving plaatsgevonden, maar daar heb ik zelf niks van gevoeld. Naast deze aardbevingen heeft het noordereiland ook een aantal vulkanische gebieden waarvan de bekendste Rotorua is. Overal in de stad kom je bubbelende modderpoelen en heetwaterbronnen tegen en het stinkt en naar rotte eieren door de zwavel die vrijkomt. Ondanks dat het wel heel mooi was om te zien, was het daardoor niet zo heel erg om de stad weer te verlaten.
Nieuw Zeeland is een land waar je meer naartoe gaat voor natuur dan cultuur, maar naast natuur staat NZ ook bekend om de actie. Ik schreef al dat de straybus voor ons de activiteiten kon regelen en dat ging heel makkelijk, er ging namelijk een clipboard rond met de activiteiten voor een plek en je hoefde alleen maar je naam neer te zetten met een kruisje voor wat je wilde doen. Dat in combinatie met dat de buschauffeurs over het algemeen heel enthousiast over alles konden vertellen, maakte dat ik aan behoorlijk wat dingen meegedaan heb. Maar hierdoor heb ik wel een aantal onvergetelijke dingen gedaan met als hoogtepunt toch wel de skydive in Taupo. Ik ging dit doen samen met Grejanne, een Nederlandse meisje dat die dag jarig was en het was daardoor toch wel een extra domper dat we die ochtend wakker werden en het heel bewolkt was. Maar gelukkig klaarde de lucht op en konden we 's middags het vliegtuig in. Im de trant van 'als je het doet, doe het dan goed' hadden we allebei gekozen voor de hoogste sprong, 15000 ft, wat gelijk staat aan 4.5 km. Ingepakt in blauwe pakken stegen we op en toen het eenmaal tijd was om te springen was er gelukkig niet veel tijd om nerveus te zijn. Ik zat aan de instructeur vast, moest mijn benen over de rand doen en tegen hem aan leunen en hop, daar gingen we! De vrije val duurde een minuut en was zo gaaf! En daarna ging de parachute open er daalden we heel langzaam, waardoor ik wat beter rond kon kijken. De sprong was boven het meer van Taupo en je kon het hele meer overkijken. Het was echt heel bijzonder!
Iets anders heel bijzonders is dat ik gezwommen heb met wilde dolfijnen! We moesten ons 's ochtends om half 6 al melden en gelukkig ging onze tocht door. De dag ervoor was er storm geweest op zee, maar het weer was weer genoeg opgeklaard. Al in onze wetsuits gingen we de boot op en toen was het zoeken naar de dolfijnen, met de zonsopgang op de achtergrond. Eerst vonden we er een paar, maar uiteindelijk hebben we vanaf de boot een par honderd dolfijnen bij elkaar gezien en daar mochten wij mee het water in. Het zijn echt gewoon wilde dolfijnen en worden niet gevoerd oid. Ook mochten we ze niet aanraken en hing het helemaal van de dolfijnen af of ze zin zouden hebben om met ons te zwemmen. Om de aandacht te trekken moesten we zoveel mogelijk geluid maken door onze snorkels heen wat wel een beetje idioot voelde. Maar de dolfijnen kwamen wel en ook nog eens heel dichtbij!
Verder ben ik gaan paardrijden door de heuvels van een farmland waar we die nacht verbleven. Er was gezegd dat de paarden voor iedereen geschikt waren, dus ook als je nog nooit paardgereden had. Nou, mijn paard wilde niet altijd even goed meewerken en vervolgens zorgde de begeleider ervoor dat de paarden rennend de heuvel op gingen. Ik heb toch wel een paar keer gedacht dat ik er vanaf zou vallen, maar gelukkig is dat niet gebeurd en waren zowel het paard als ik weer heelhuids terug na een tocht met prachtige uitzichten!
In het zuidereiland is de bekendste bestemming toch wel queenstown, de stad waar de bungi jump uitgevonden is en die bekend staat om alle gekke activiteiten met veel actie die je kan doen. Zo zijn er in eem jetboat door een canyon geraced, met 360-turns en waarbij we af en toe heel dicht langs de want kwamen. Ik had ervoor gekozen om geen bungi jump te doen, maar een canyon swing. Hierbij spring je naar beneden in de canyon en heb je eerst net zoals bij een bungi een vrije val, maar die gaat over in een grote swing door de canyon. We hadden instructeur die natuurlijk allemaal grapjes maakten terwijl we boven op het platform stonden en op het moment dat is sprong riep hij doodleuk: 'nee nee nee niet nu!' Nou dat geeft nog wel eventjes meer paniek dan jezelf er überhaupt toe zetten om de sprong te doen, maar gelukkig weten ze toch wel wat ze aan het doen zijn en doen ze dat bij iedereen. En tot nu toe is het nog nooit misgegaan. Maar het was wel een goede adrenalinestoot een een super mooie plek ervoor!
Verder is Queenstown de feeststad van NZ, dus we hebben een paar mooie avonden gehad daar. Zo was er ook een avond dat we zeker niet uit zouden gaan en 1 drankje in het park zouden doen. Maar waar de onverwachte avonden altijd leukste zijn, eindigde dit met dat ik om half 5 in mijn bed lag.. en we hadden afgesproken dat we de volgende dag een berg op zouden lopen... dus met 5 uur slaap en vol goede moed zijn we de volgende dag aan de klim naar 1700 meter begonnen, best wel pittig, maar wat een uitzicht!!! Dat maakt zo'n wandeling het toch wel weer helemaal waard. Een andere prachtige wandeling met een flinke klim was de Tongariro Crossing op het noordereiland, die bekend staat als een van de mooiste dag wandelingen van de wereld. Hier loop je door vulkanisch landschap met zicht op een aantal super blauwe meren en op mount doom uit de lord of the rings films. Het is zelfs mogelijk om die berg te beklimmen, maar met mijn toch minimale hike-ervaring leek een extra klim van 3 uur return op een wandeling van 5-6 uur me toch een beetje teveel. Maar we hebben onderweg wel nog een detour gedaan naar een andere berg die wat minder lastig was, maar waarvandaan we wel nog steeds een geweldig uitzicht hadden. Het was best een zware wandeling met veel klimmen en dalen, maar we hadden heel veel geluk met het weer en het was echt heel mooi!
Waar ik ook veel geluk met het weer heb gehad, was bij mount cook in het zuidereiland. Dit is de hoogste berg van NZ en de top ligt heel vaak in de wolken. Maar toen wij er waren waren er bijna geen wolken te bekenen en we hebben een wandeling gemaakt naar een van de gletsjermeren in de buurt. Dan zit je in je tshirt en korte broek aan een gletsjermeer met ijsschotsen en de bergen met sneeuw/ijstoppen op de achtergrond. En we hadden het nieteens koud! Er brak ook nogeens een stuk van een van de ijsschotsen af en het hele meer was in beweging. Dit was toch wel een van mijn favoriete plekken van NZ.
Ik schreef dat je over het algemeen niet naar NZ gaat voor de cultuur, tenminste niet de cultuur zoals we die in Europa kennen, maar de oorspronkelijke bewoners van NZ, de Maori, hebben wel degelijk hun eigen cultuur en we hebben een paar culturele avonden gehad in het noordereiland waarbij we wat inzicht kregen in hun cultuur en gebruiken. Zo hebben de jongens wat van de haka geleerd, een soort krijgersdans met veel stampen, met je ogen rollen en zo ver mogelijk je tong naar buiten steken, terwijl wij meiden een andere dans leerden. Ook heb ik een ketting gemaakt uit een stuk koeienbot en de man bij wie we dat thuis deden kon ons veel over de Maori cultuur vertellen. Deze mensen leven heel dichtbij de natuur en eren het land waar ze vandaan komen. Zo vertelde deze man (Kevin) dat hij de plek waar hij woonde absoluut niet wilde verlaten, ookal is het best wel afgelegen. Hij heeft de zee dichtbij om te vissen en het bos dichtbij om te jagen, wat wil je nog meer? Er hing ook een varken aan het spit en toen die klaar was begon een van de zonen met flink geweld de stukken vlees eraf te trekken. Maar deze man was zo aardig en nam alle tijd voor ons. Over het algemeen zijn de Kiwi's (mensen uit NZ, niet de vogels want die heb ik helaas niet gezien) heel relaxed en er moet vooral niet teveel gehaast worden.
Naast het reizen met de stray bus ben ik ook een paar keer zelf op pad gegaan. Samen met Johanna, een Duits meisje ben ik op bezoek gegaan bij Mark en Pauline, vrienden van pap en mam, in Tauranga. Heel fijn om weer eventjes in een gewoon huis in een gewoon bed te slapen! De stad is heel uitgestrekt en zij wonen vrij rural. Van het stuk land dat bij hun huis zit, kun je in NL alleen maar dromen en dan was het voor die begrippen nog vrij klein. En ondanks dat je overal met de auto naartoe moet, is het mooie van NZ wel dat je na iedere bocht weer een nieuw indrukwekkend uitzicht hebt. Ook ben ik langsgeweest bij twee meiden die ik in Cambodja ontmoet heb en die in Dunedin studeren (waar al die nieuwe reis contacten al niet goed voor zijn!). Het voelde goed om weer even in een studentenstad rond te lopen en om het studeren van daar met dat van NL te vergelijken.
Ik heb ervoor gekozen om een paar activiteiten wat uitgebreider te beschrijven en heb daarbij geschreven over wat er nu op dit moment in me opkwam, maar ik heb nog zoveel meer gedaan. Ik heb een surfles gehad, gezeild langs de kusten van abel tasman, een boottocht gedaan door milford sound, een vliegtuig bestuurd (ik kan vanaf nu zeggen dat ik eerder een vliegtuig bestuurd heb dan een auto), de hobbiton filmset van de lord of the rings bezocht, roggen gevoerd, gefietst en nog veel meer gewandeld. Mede door de bustour voelde het alsof mijn dagen in NZ over het algemeen een stuk voller zaten dan in Azië en met mijn lange reis naar huis erna kan ik nu al zeggen dat ik gesloopt ben als ik eenmaal thuis ben, maar het was het allemaal waard! Het blijft moeilijk te beschrijven hoe mooi het was en met 6 weken in 1 blog heb ben ik sowieso een heleboel dingen vergeten op de schrijven, maar wie de rest wil weten mag langskomen voor verhalen en foto's (moet ze wel eerst uitzoeken, of het wordt een hele lange zit haha) want Nederland, ik kom eraan! Over een klein uurtje stap ik in het laatste vliegtuig van dit avontuur en nog 14 uur en dan land ik in Amsterdam. Ik kijk ernaar uit om iedereen weer te zien maar het is wel echt gek dat het erop zit. Er zijn zeker lastige momenten geweest, maar hoe ik nu terugkijk op de afgelopen 6 maanden is de tijd gevlogen. Dank jullie wel voor alle lieve reacties op mijn blogs en berichten de afgelopen maanden en tot over een paar uur...
Liefs Nienke
Toen ik aankwam in Auckland in het noorden van NZ heb ik besloten om rond te gaan reizen met de stray bus. Dit is een buscompanie waarmee je van tevoren je route vastlegt, maar waar je in principe op iedere plek onderweg van de bus kan als je ergens langer wilt blijven en dan kan je later weer op een volgende bus springen. Dit hop on-hop off principe is in ieder geval wat ze promoten, maar dat liep in werkelijkheid toch een beetje anders. Doordat is reisde in het hoogseizoen waren de bussen vaak zo vol dat het lastig was om spontaan van bus te kunnen ruilen. Hierdoor had ik heel wat minder vrijheid tijdens mijn tour door NZ dan ik in Azië gehad had, en dat was wel even wennen. Maar grote voordelen van deze bus zijn wel dat je heel veel mensen leert kennen, de buschauffeurs activiteiten voor je kunnen regelen en je op plekken komt waar je anders waarschijnlijk nooit van gehoord zou hebben. Het was trouwens überhaupt wel eventjes wennen toen ik aankwam in NZ, wat een vershil met Azië! Ik kon weer water uit de kraan drinken en mocht het wc papier weer in de wc gooien ipv in de prullenbak ernaast (dit ging in het begin af en toe nog weleens mis). Hier vind je juist overal bordjes dat het wc papier in de wc hoort (zou dat speciaal voor de Aziaten zijn die dit niet gewend zijn?)
Nieuw Zeeland is zo een mooi land! Het noordereiland bestaat voornamelijk uit groene heuvels, die ik af en toe al bergen zou noemen, waarvan een heel groot deel boerenland is en in het zuidereiland kom je vervolgens de echte bergen tegen. Het is enorm uitgestrekt en er wonen maar zo'n 4 miljoen mensen inhele land, wat een verschil met ons dichtbevolkte Nederland. Ik moet wel zeggen dat ik toch nog steeds blij ben dat wij overal zo makkelijk kunnen komen met de fiets of met het OV, hier heb je overal een auto nodig als je een beetje van de gebaande paden af zou willen (en zelfs in de steden trouwens ook, want het OV werkt niet heel goed). Verder heb ik hier de grootste weersomslagen ooit meegemaakt, waar het het ene moment warm en zonnig is, kan dat het volgende moment zomaar omslaan naar kou en regen. Het was iedere dag weer een uitdaging wat we aan moesten trekken en ik heb toch af en toe wel een beetje spijt gehad dat ik geen jas bij me had. Verder ligt NZ op de grens van twee aardplaten, wat voor veel aardbevingen zorgt (de bekendste daarvan is natuurlijk de aardbeving van 5 jaar geleden, die grote delen van de stad Christchurch verwoest heeft). Toen ik in Christchurch was heeft er blijkbaar ook nog een aardbeving plaatsgevonden, maar daar heb ik zelf niks van gevoeld. Naast deze aardbevingen heeft het noordereiland ook een aantal vulkanische gebieden waarvan de bekendste Rotorua is. Overal in de stad kom je bubbelende modderpoelen en heetwaterbronnen tegen en het stinkt en naar rotte eieren door de zwavel die vrijkomt. Ondanks dat het wel heel mooi was om te zien, was het daardoor niet zo heel erg om de stad weer te verlaten.
Nieuw Zeeland is een land waar je meer naartoe gaat voor natuur dan cultuur, maar naast natuur staat NZ ook bekend om de actie. Ik schreef al dat de straybus voor ons de activiteiten kon regelen en dat ging heel makkelijk, er ging namelijk een clipboard rond met de activiteiten voor een plek en je hoefde alleen maar je naam neer te zetten met een kruisje voor wat je wilde doen. Dat in combinatie met dat de buschauffeurs over het algemeen heel enthousiast over alles konden vertellen, maakte dat ik aan behoorlijk wat dingen meegedaan heb. Maar hierdoor heb ik wel een aantal onvergetelijke dingen gedaan met als hoogtepunt toch wel de skydive in Taupo. Ik ging dit doen samen met Grejanne, een Nederlandse meisje dat die dag jarig was en het was daardoor toch wel een extra domper dat we die ochtend wakker werden en het heel bewolkt was. Maar gelukkig klaarde de lucht op en konden we 's middags het vliegtuig in. Im de trant van 'als je het doet, doe het dan goed' hadden we allebei gekozen voor de hoogste sprong, 15000 ft, wat gelijk staat aan 4.5 km. Ingepakt in blauwe pakken stegen we op en toen het eenmaal tijd was om te springen was er gelukkig niet veel tijd om nerveus te zijn. Ik zat aan de instructeur vast, moest mijn benen over de rand doen en tegen hem aan leunen en hop, daar gingen we! De vrije val duurde een minuut en was zo gaaf! En daarna ging de parachute open er daalden we heel langzaam, waardoor ik wat beter rond kon kijken. De sprong was boven het meer van Taupo en je kon het hele meer overkijken. Het was echt heel bijzonder!
Iets anders heel bijzonders is dat ik gezwommen heb met wilde dolfijnen! We moesten ons 's ochtends om half 6 al melden en gelukkig ging onze tocht door. De dag ervoor was er storm geweest op zee, maar het weer was weer genoeg opgeklaard. Al in onze wetsuits gingen we de boot op en toen was het zoeken naar de dolfijnen, met de zonsopgang op de achtergrond. Eerst vonden we er een paar, maar uiteindelijk hebben we vanaf de boot een par honderd dolfijnen bij elkaar gezien en daar mochten wij mee het water in. Het zijn echt gewoon wilde dolfijnen en worden niet gevoerd oid. Ook mochten we ze niet aanraken en hing het helemaal van de dolfijnen af of ze zin zouden hebben om met ons te zwemmen. Om de aandacht te trekken moesten we zoveel mogelijk geluid maken door onze snorkels heen wat wel een beetje idioot voelde. Maar de dolfijnen kwamen wel en ook nog eens heel dichtbij!
Verder ben ik gaan paardrijden door de heuvels van een farmland waar we die nacht verbleven. Er was gezegd dat de paarden voor iedereen geschikt waren, dus ook als je nog nooit paardgereden had. Nou, mijn paard wilde niet altijd even goed meewerken en vervolgens zorgde de begeleider ervoor dat de paarden rennend de heuvel op gingen. Ik heb toch wel een paar keer gedacht dat ik er vanaf zou vallen, maar gelukkig is dat niet gebeurd en waren zowel het paard als ik weer heelhuids terug na een tocht met prachtige uitzichten!
In het zuidereiland is de bekendste bestemming toch wel queenstown, de stad waar de bungi jump uitgevonden is en die bekend staat om alle gekke activiteiten met veel actie die je kan doen. Zo zijn er in eem jetboat door een canyon geraced, met 360-turns en waarbij we af en toe heel dicht langs de want kwamen. Ik had ervoor gekozen om geen bungi jump te doen, maar een canyon swing. Hierbij spring je naar beneden in de canyon en heb je eerst net zoals bij een bungi een vrije val, maar die gaat over in een grote swing door de canyon. We hadden instructeur die natuurlijk allemaal grapjes maakten terwijl we boven op het platform stonden en op het moment dat is sprong riep hij doodleuk: 'nee nee nee niet nu!' Nou dat geeft nog wel eventjes meer paniek dan jezelf er überhaupt toe zetten om de sprong te doen, maar gelukkig weten ze toch wel wat ze aan het doen zijn en doen ze dat bij iedereen. En tot nu toe is het nog nooit misgegaan. Maar het was wel een goede adrenalinestoot een een super mooie plek ervoor!
Verder is Queenstown de feeststad van NZ, dus we hebben een paar mooie avonden gehad daar. Zo was er ook een avond dat we zeker niet uit zouden gaan en 1 drankje in het park zouden doen. Maar waar de onverwachte avonden altijd leukste zijn, eindigde dit met dat ik om half 5 in mijn bed lag.. en we hadden afgesproken dat we de volgende dag een berg op zouden lopen... dus met 5 uur slaap en vol goede moed zijn we de volgende dag aan de klim naar 1700 meter begonnen, best wel pittig, maar wat een uitzicht!!! Dat maakt zo'n wandeling het toch wel weer helemaal waard. Een andere prachtige wandeling met een flinke klim was de Tongariro Crossing op het noordereiland, die bekend staat als een van de mooiste dag wandelingen van de wereld. Hier loop je door vulkanisch landschap met zicht op een aantal super blauwe meren en op mount doom uit de lord of the rings films. Het is zelfs mogelijk om die berg te beklimmen, maar met mijn toch minimale hike-ervaring leek een extra klim van 3 uur return op een wandeling van 5-6 uur me toch een beetje teveel. Maar we hebben onderweg wel nog een detour gedaan naar een andere berg die wat minder lastig was, maar waarvandaan we wel nog steeds een geweldig uitzicht hadden. Het was best een zware wandeling met veel klimmen en dalen, maar we hadden heel veel geluk met het weer en het was echt heel mooi!
Waar ik ook veel geluk met het weer heb gehad, was bij mount cook in het zuidereiland. Dit is de hoogste berg van NZ en de top ligt heel vaak in de wolken. Maar toen wij er waren waren er bijna geen wolken te bekenen en we hebben een wandeling gemaakt naar een van de gletsjermeren in de buurt. Dan zit je in je tshirt en korte broek aan een gletsjermeer met ijsschotsen en de bergen met sneeuw/ijstoppen op de achtergrond. En we hadden het nieteens koud! Er brak ook nogeens een stuk van een van de ijsschotsen af en het hele meer was in beweging. Dit was toch wel een van mijn favoriete plekken van NZ.
Ik schreef dat je over het algemeen niet naar NZ gaat voor de cultuur, tenminste niet de cultuur zoals we die in Europa kennen, maar de oorspronkelijke bewoners van NZ, de Maori, hebben wel degelijk hun eigen cultuur en we hebben een paar culturele avonden gehad in het noordereiland waarbij we wat inzicht kregen in hun cultuur en gebruiken. Zo hebben de jongens wat van de haka geleerd, een soort krijgersdans met veel stampen, met je ogen rollen en zo ver mogelijk je tong naar buiten steken, terwijl wij meiden een andere dans leerden. Ook heb ik een ketting gemaakt uit een stuk koeienbot en de man bij wie we dat thuis deden kon ons veel over de Maori cultuur vertellen. Deze mensen leven heel dichtbij de natuur en eren het land waar ze vandaan komen. Zo vertelde deze man (Kevin) dat hij de plek waar hij woonde absoluut niet wilde verlaten, ookal is het best wel afgelegen. Hij heeft de zee dichtbij om te vissen en het bos dichtbij om te jagen, wat wil je nog meer? Er hing ook een varken aan het spit en toen die klaar was begon een van de zonen met flink geweld de stukken vlees eraf te trekken. Maar deze man was zo aardig en nam alle tijd voor ons. Over het algemeen zijn de Kiwi's (mensen uit NZ, niet de vogels want die heb ik helaas niet gezien) heel relaxed en er moet vooral niet teveel gehaast worden.
Naast het reizen met de stray bus ben ik ook een paar keer zelf op pad gegaan. Samen met Johanna, een Duits meisje ben ik op bezoek gegaan bij Mark en Pauline, vrienden van pap en mam, in Tauranga. Heel fijn om weer eventjes in een gewoon huis in een gewoon bed te slapen! De stad is heel uitgestrekt en zij wonen vrij rural. Van het stuk land dat bij hun huis zit, kun je in NL alleen maar dromen en dan was het voor die begrippen nog vrij klein. En ondanks dat je overal met de auto naartoe moet, is het mooie van NZ wel dat je na iedere bocht weer een nieuw indrukwekkend uitzicht hebt. Ook ben ik langsgeweest bij twee meiden die ik in Cambodja ontmoet heb en die in Dunedin studeren (waar al die nieuwe reis contacten al niet goed voor zijn!). Het voelde goed om weer even in een studentenstad rond te lopen en om het studeren van daar met dat van NL te vergelijken.
Ik heb ervoor gekozen om een paar activiteiten wat uitgebreider te beschrijven en heb daarbij geschreven over wat er nu op dit moment in me opkwam, maar ik heb nog zoveel meer gedaan. Ik heb een surfles gehad, gezeild langs de kusten van abel tasman, een boottocht gedaan door milford sound, een vliegtuig bestuurd (ik kan vanaf nu zeggen dat ik eerder een vliegtuig bestuurd heb dan een auto), de hobbiton filmset van de lord of the rings bezocht, roggen gevoerd, gefietst en nog veel meer gewandeld. Mede door de bustour voelde het alsof mijn dagen in NZ over het algemeen een stuk voller zaten dan in Azië en met mijn lange reis naar huis erna kan ik nu al zeggen dat ik gesloopt ben als ik eenmaal thuis ben, maar het was het allemaal waard! Het blijft moeilijk te beschrijven hoe mooi het was en met 6 weken in 1 blog heb ben ik sowieso een heleboel dingen vergeten op de schrijven, maar wie de rest wil weten mag langskomen voor verhalen en foto's (moet ze wel eerst uitzoeken, of het wordt een hele lange zit haha) want Nederland, ik kom eraan! Over een klein uurtje stap ik in het laatste vliegtuig van dit avontuur en nog 14 uur en dan land ik in Amsterdam. Ik kijk ernaar uit om iedereen weer te zien maar het is wel echt gek dat het erop zit. Er zijn zeker lastige momenten geweest, maar hoe ik nu terugkijk op de afgelopen 6 maanden is de tijd gevlogen. Dank jullie wel voor alle lieve reacties op mijn blogs en berichten de afgelopen maanden en tot over een paar uur...
Liefs Nienke
How time flies!
Fijn om te lezen dat je hebt genoten en voor strakjes: Welkom thuis!
Tot gauw, Karin
Wie weet zien we je in NL met Pasen?!
Veel liefs,
FD2&A&S