Strand, jungle en yoga in Cambodja. En dag Azie, maar hallo Nieuw Zeeland!

Ik zit inmiddels op het vliegveld van Taipei, Taiwan en ik heb 7 uur overstaptijd voor ik Azie echt achter me laat en naar Nieuw Zeeland vlieg. Ondanks dat ik al ver over de helft van mijn reis ben, voelt het een beetje als een nieuw begin. Dat is zowel een heel gek maar ook een heel leuk gevoel! Maar tussen mijn laatste blog rond kerst en nu zit een hele maand waarin ik heel veel dingen gedaan heb, dus genoeg om over te schrijven.

Mijn laatste dag in Vietnam heb ik een toer gedaan naar de Mekong  Delta. Omdat de rest met wie ik op dat moment samen was wat langer in Vietnam kon blijven en ik ivm mijn visum niet zoveel tijd meer had, ging ik alleen en hoe ik het voor elkaar gekregen heb is me een raadsel maar ik had de drukste dag van het jaar uitgekozen geloof ik om naar de Mekong Delta te gaan. Ik kwam 's ochtends bij het tour bureau aan en dat zat helemaal vol met Aziaten. Er bleken die dag 10 (!) bussen te gaan en ik heb denk ik 3 andere westeners gezien. Met een paar bussen samen werden we in een boot gepropt en voeren we rond waarbij we onderweg stopten bij verschillende plekken voornamelijk met de bedoeling dat we vanalles zouden kopen. Maar ik kwam daar een jongen uit Zuid Korea tegen die daar met zijn familie was en heel graag vrienden met mij wilden worden. Ik werd meteen voorgesteld aan de opa en oma en heb de rest van de tour met hen doorgebracht.

Vervolgens was het tijd om door te gaan naar Cambodja, het laatste land dat op de planning stond voor Azie. Met twee meiden heb ik de nachtbus gepakt en een paar uur later dan gepland kwamen we aan in Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Gelukkig ging de grensovergang heel soepel, want ik heb inmiddels ook wel wat horrorverhalen gehoord over de grensovergang naar Cambodja toe. We besloten om er meteen een pittig dagje van te maken. Cambodja heeft een heftige geschiedenis achter de rug met een grote volkerenmoord tussen 1975 en 1980 door de Khmer Rouge, een van de bevolkingsgroepen van het land. Zij verjaagden iedereen uit de steden en mensen moesten heel zwaar boerenwerk doen onder verschikkelijke onmstandigheden. Ondertussen werd iedereen die een opleiding had vermoord en ongeveer een vierde van de inwoners van Cambodja is tijdens deze periode vermoord. Bij Phnom Penh in de buurt liggen de Killing Fields, een gebied waar de mensen tijdens deze periode vermoord werden en gedumpt in massagraven. Met een audiotour kreeg je heel veel informatie over de gebeurtenissen en de verhalen zijn echt vreselijk. Het naarste is nog wel de Killing Tree, waar baby's met hun hoofd tegenaan geslagen werden tot ze dood waren... Na de Killing Fields zijn we meteen doorgegaan naar de S21 prison. Dit was ooit een schoolgebouw dat in deze periode diende als gevangenis. Ook hier heb ik een audiotour genomen, maar op een gegeven moment kon ik gewoon niet meer luisteren naar de verhalen, zo vreselijk zijn ze. Het was een heftig maar indrukwekkend begin in Cambodja, maar ik was wel meteen veel meer op de hoogte over de geschiedenis van het land, waar ik eigenlijk nog niks vanaf wist. Het is wel echt een gek idee dat dit nog maar zo kort geleden gebeurt is en dat heel veel van de locals die periode meegemaakt hebben.

Na deze heftige dag was ik toe aan zon, zee en strand en ik heb meteen de nachtbus doorgepakt naar het zuiden van land waar het eiland Koh Rong ligt. 's Ochtends ben ik meteen op de boot gesprongen naar het eiland in de hoop dat hier nog een slaapplek te vinden was want het was inmiddels een paar dagen voor oud en nieuw en ik wist dat veel mensen dat op het eiland wilden vieren. Iedereen zat elkaar lekker gek en nerveus te maken over of het nog wel zou lukken, maar ik had gehoord dat ze op dat eiland bijna geen online boekingen doen en dat je dus gewoon moet komen opdagen. En dat was ook het geval dus ik had gelukkig een slaapplek voor oud en nieuw :). Mijn reis is natuurlijk een grote vakantie, maar het is toch best wel vermoeiend om iedere keer weer weer alles in te pakken en door te reizen naar een nieuwe plek en nadat ik sinds het zuiden van Thailand helemaal aan het begin geen strand meer gezien had, voelden deze dagen op het strand als een vakantie in mijn vakantie. Bij de pier waar je aankwam waren allemaal barren, restaurantjes en fruitstalletjes, waar het niet al te schoon was, maar als je wat verder doorliep kwam je bij prachtige stranden! Ik heb een dag een grote kanotocht gedaan waarbij we op een gegeven moment van de zee af gingen en een stukje de jungle in peddelden en een andere dag zijn we gaan hiken naar het strand aan de andere kant van het eiland. Later kwamen we erachter dat het nog best knap was dat we hierbij niet verdwaald waren, want we zijn allemaal mensen tegengekomen die 3 tot 4 uur over de wandeling gedaan hebben inplaatst van 1. Oudjaarsavond hebben we doorgebracht bij verschillende barren op het strand en de locals van het eiland hadden allemaal zandbouwwerken gemaakt met heel veel kaarsjes, heel leuk om te zien! Om 00.00 uur werd er vuurwerk afgestoken en we konden vanaf het strand meegenieten van het vuurwerk dat in de verte op het vasteland werd afgestoken. Oud en nieuw op het strand op blote voeten en in korte broek en t-shirt, dat is nog eens wat anders dan thuis in dikke winterjassen! En om 00.30 uur ging de muziek uit... De horeca op het eiland heeft wat problemen met de politie en normaal moet de muziek om 00.00 uur uit en het kon een half uurtje gerekt worden, maar helaas niet meer. Maar nog wel lekker op het strand gezeten met wat gitaarmuziek, bier en ijs.

De volgende dag was het plan om de boot te pakken naar Koh Rong Samloem, het zustereiland dat een stuk rustiger is (even bijkomen van mijn 'zware' tijd op het eiland haha). We zaten netjes om half 12 klaar, want de boot zou om 12 uur vertrekken. Eerst kregen we te horen dat de boot wat vertraging had en dat we moesten wachten op de pier tot we geroepen zouden worden. Dus wij zaten op de pier en zagen het drukker worden en zagen vervolgens alle mensen die naar het vasteland moesten vertrekken. En er vertrok nog een lading mensen, maar niet de boot die wij moesten hebben. Dus na zo'n 2 uur wachten werd op een gegeven moment omgeroepen dat de boot naar Koh Rong Samloem er was. En nog geen halve minuut later, terwijl wij onze tassen pakten werd er geroepen: 'En de boot naar Samloem is vertrokken...'. En ja hoor, we zagen de boot inderdaad wegvaren! Dit was de laatste boot van de dag, dus dat was wel even balen, al kon ik op dat moment eigenlijk alleen maar lachen om hoe gek de situatie was. We waren met zijn zessen en eerst wilden ze ons naar het eiland sturen met een taxiboot, maar dat zijn kleine bootjes en dat was toch te gevaarlijk ivm de golven. En nog een tijd wachten zijn we uiteindelijk met de boot van de duikschool naar het eiland gebracht. Het kost een paar uur, maar dan heb je wel een priveboot! Op het eiland heb ik nog een paar hele relaxte dagen gehad op een super mooi strand! Het hoogtepunt was wel was we 's avonds gingen zwemmen. Overal bij de eiland zit luminescerend plankton en als je beweegt in het water licht dat op. Dus we zwommen rond met een prachtige sterrenhemel boven ons en allemaal gloeiende lichtpuntjes om ons heen, echt geweldig! Koh Rong Samloem was zo'n plek waar je eigenlijk niet weg wil, maar na een paar dagen was het toch tijd om te vertrekken.

Samen met Ashleigh uit Engeland ben ik doorgereisd naar Kampot, een gezellig stadje aan de rivier. Hier in de buurt ligt een nationaal park, waar we op de scooter naartoe gereden zijn. Wat hoger in de bergen vind je allemaal verlaten gebouwen uit de tijd dat de Fransen in Cambodja waren. Het is een beetje een spookstad waarbij het bekendste gebouw een verlaten casino/hotel is. Het deed me een beetje denken aan Kolmanskop in Namibie, maar hier waren minder gebouwen en ze lagen verder uit elkaar. Het vreemde is alleen dat ertussen volop gebouwd wordt Er is een gigantisch (en lelijk!) nieuw casino en er zijn nog wat meer nieuwe gebouwen, heel vreemd om die twee verschillen naast elkaar te zien. We hebben nog een dagje door de omgeving rondgereden en een groot meer en peperplantages bezocht.

Ik wilde graag nog een jungletrektocht doen en die kun je het best doen in het noord-oosten van het land, maar dat was te ver uit de route. Onderweg had ik gehoord over Chi Phat, een dorpje dat een stuk dichter bij Kampot ligt en dat inmiddels gefocust is op eco toerisme, onder andere om de jungle te beschermen, want de mensen die nu gidsen zijn waren ooit jagers in de jungle. Vanaf hier worden jungletochten en nog veel meer georganiseerd. Je regelt je activiteiten, maar ook slaapplek bij het visitorscenter en je kan overnachten in de huizen van de locals, maar ook in guesthouses en bungalows. Doordat alles centraal geregeld wordt en de accomodaties doorgewisseld worden, kan een groot deel van het dorp hiervan profiteren. Om er te komen moest ik twee verschillende bussen hebben en halverwege de route van de bus uitstappen bij een dorp vanwaar je de boot naar Chi Phat kon nemen. Gelukkig kwam ik in de bus drie Nederlandse meiden tegen, dus hoefde ik het niet helemaal alleen te doen. Aangekomen in het dorp besloten we ook nog met een Engelse jongen de volgende dag een 2-daagje jungletocht te gaan doen. Ik had graag 3 dagen willen doen, maar er waren op dat moment geen mensen die dat ook wilden. Het was een leuk dorpje met een lange hoofdstraat en een paar zijstraatjes en ondanks dat het helemaal is aangepast voor toeristen, is het bij lange na nog niet zo druk als alle echt toestische plekken in Cambodja. 's Avonds bleek er een feest te zijn ter ere van de overwinning op de Khmer Rouge en toen we daar even gingen kijken bleek dat de traditionele manier van dansen in Cambodja bestaat uit rondlopen in cirkels en de hele avond dezelfde handbewegingen maken, nogal een verschil met onze manier van feesten. Maar we werden vrolijk de cirkel in getrokken en ik heb eindeloos hetzelfde rondje gelopen. Het was heel bijzonder en heel gaaf om te zien hoe blij de mensen allemaal waren. Cambodja is sowieso het land van de feesten, bruiloften duren hier dagen en de muziek is dan een heel eind verderop nog te horen.

De volgende ochtend begonnen we vroeg aan de wandeling. We hadden drie gidsen mee, waarvan er eentje best goed Engels kon, eentje redelijk en eentje helemaal niet. Dit zijn mannen die al heel vaak in de jungle geweest zijn en dus gefocust zijn op ieder geluidje. Ze spotten af en toe vogels op plekken waarbij ik nog steeds niet begrijp hoe ze die doe makkelijk konden vinden. We hebben helaas niet heel veel dieren gezien, maar zeker wel gehoord! Ook kwamen we langs sporen van beren op de bomen en hebben we water uit de bomen gedronken. De groenten voor de lunch werden gewassen in de rivier en alles wat we nodig hadden voor het eten, hadden onze gidsen mee. 's Avonds kwamen we op onze kampplek aan, waar we konden zwemmen/douchen in een waterval en we sliepen in een hangmat (ik was mijn oordoppen vergeten, dus heb niet zo heel veel geslapen die nacht). De volgende dag viel helaas wel een beetje tegen, want we liepen terug door de brandende zon over de weg waar ook de scooters over reden. Maar eenmaal terug was zelfs een bucketshower (emmers water over je heen gooien) heerlijk! Aan het eind van de middag hebben we nog een kookcursus gedaan bij een vrouw die we eerder gesproken hadden. Heel anders dan de kookcursus in Thailand, een stuk minder georganiseerd, maar dat maakt het ook wel weer heel leuk. Ook die nacht was het niet echt makkelijk om goed te slapen want om de zoveel tijd moesten alle honden van het dorp elkaar even laten weten dat ze nog leefden en dat ging gepaard met zoveel mogelijk geblaf en gejank. Maar al met al was het een hele gave ervaring om wat verder weg van de meeste toeristen te zijn!

En vervolgens was het tijd om weer  terug naar het toeristische gebied, want mijn volgende bestemming was Siem Reap, de stad waar een groot gebied met heel veel tempels in de buurt ligt, met Ankor Wat als grootste en belangrijkste tempel van het land. Ik moest eerst de bus terug pakken naar Phnom Penh, en vervolgens in een minivan door naar Siem Reap. Het landschap in het zuiden en onderweg naar Siem Reap was wel een ontzettend verschillend. Het zuiden is heel mooi maar het tweede deel van de busreis was door een uitgestrekte vlakte. De weg was een zandweg en alle planten en bomen langs de weg waren helemaal bruin van het stof. Het verschil in huizen hier is af en toe gigantisch. Aan de ene kant van de weg zie je een groot stenen huis uit de Franse periode en daar tegenover staan wat bamboehutjes schots en scheef. En overal ligt afval langs de weg, dat is wel een van de grote verschillen met de andere landen waar ik geweest ben. We vroegen in Siem Reap op een gegeven moment aan een man waarom ze in Cambodja zowel met dollars als met riel (het locale geld) betalen en het antwoord van hem was dat ze na de Khmer Rouge periode alles opnieuw hebben moeten opbouwen. Er was in die periode nauwelijks geld meer en ze hebben heel veel hulp nodig gehad om weer een beetje een normaal bestaan te krijgen. En nog steeds is er hier ontzettend veel armoede en zie je overal bedelaars op straat.

De eerste dag in Siem Reap ben ik meteen met een paar meiden naar de tempels gegaan. De wekker stond om 4.30 uur om op tijd te zijn voor de zonsopgang bij Ankor Wat (heel mooi, maar de zonsopgang bij Bagan in Myanmar is toch wel mijn favouriet). En daarna zijn we langs een aantal van de belangrijkste tempels gegaan. Super indrukwekkend! Het wordt overdag alleen wel heel heet daar, maar gelukkig zat ik in een hostel met een zwembad, en het was heerlijk om daarin af te koelen na onze tempeltocht. Siem Reap staat ook bekend om het uitgaansleven, er is een straat die 'Pub Street' genoemd wordt en de naam zegt het al, die zit helemaal voor met barren. Dus 's avonds een mooie avond daar gehad, waarbij iedereen begint in de barren en uiteindelijk op straat danst.

Naast natuurlijk de tempels, had ik nog een andere reden om naar Siem Reap te gaan. Ik had namelijk een yoga en meditatie retreat geboekt in een dorpje vlakbij Siem Reap. Toevallig was ik in het hostel Judith tegengekomen die dat ook ding doen, dus we konden er mooi samen naartoe. Op naar 5 dagen geen wifi en veganistisch eten (heel lekker!). De groep mensen die meedeed was heel divers: uiteenlopende leeftijden en mensen die heel veel yoga en meditatie deden maar ook mensen die het nog (bijna) nooit gedaan hadden (zoals ik). De dag begon 's ochtends in stilte met anderhalf uur yoga en een half uur mediteren voor het ontbijt. Verder was er 's middags yoga, vlak voor het eten meditatie en 's avonds een avondprogramma. Het was af en toe wel ietsje te zweverig voor mijn doen, maar daar wen je ook aan en tussendoor was er veel vrije tijd waarin je bijvoorbeeld naar het dorp kon. Hier hadden ze iedere dag een enorme markt die echt voor de locals was (ik had het idee dat de mensen van de retreat de enige toeristen zijn die in dat dorp komen) en op die markt worden dus ook alle lichaamsdelen van varkens aangeboden, we hebben koppen en poten gezien, hele kippen, vissen die in emmers spartelden en nog veel meer. Dat is wel even iets anders dan de toeristenmarkten in Siem Reap. Ik had verwacht dat ik in deze dagen heel veel zou lezen en tekenen, maar de tijd vloog en we waren vaker spelletjes aan het doen of in het zwembad te vinden met meerdere mensen. Het was leuk om een keer niet in de typische backpackers sfeer van de hostels te zijn, maar iets heel anders te doen. Ik heb vooral in Vietnam best een paar dipjes gehad en heb toen de retreat geboekt en toen we erna weer terug waren in Siem Reap, had ik wel het gevoel dat het ik weer nieuwe energie had voor de rest van mijn reis. De yoga was best pittig, maar het gaf wel een goed gevoel om weer eens wat aan sport te doen en de meditatie wilde nog niet echt lukken (ook in dit dorp waren er de hele week bruiloften bezig waar we van konden meegenieten), maar waren hele fijne dagen.

Na de retreat ben ik met vier meiden doorgereist naar Battambang, mijn laatste bestemming in Cambodja. Hier hebben we een ritje gemaakt met de bambootrain. Je zit op een karretje van bamboe die op een rails naar een dorpje verderop rijdt, maar de grootste grap ervan is dat iedere keer als je tegenliggers tegenkomt, een van de karretjes van de rails getild moet worden zodat de tegenliggers erlangs konden. Dus we moesten meerdere keren van ons treintje af om mensen erlangs te laten :). Ook hebben we in Battambang het Circus bezocht. In Battambang zit een school voor kunsten waar jongeren opgeleid worden als circusartiesten, maar ook het is ook een muziekschool en een er is een teken/schilder opleiding. Deze school is opgezet doordat er heel veel kunst verloren is gegaan in de Khmer Rouge periode en de studenten krijgen een gratis opleiding. De voorstelling die wij die avond hadden werd gegeven door de jongste groep studenten die voorstellingen deden, ze waren rond de 17 jaar en er zaten zulke gave trucs bij! Heel veel acrobatiek, waarbij ze voornamelijk de hulp van elkaar gebruikten en niet heel veel extra instrumenten nodig hadden. En de hulpmiddelen die ze gebruikten waren allemaal vrij simpel, zo hadden ze bamboe stokken waar ze vanaf sprongen en er was een jongen die een paar buizen had die hij op elkaar stapelde met een plank erop om daarop te balanceren. Het leuke was vooral dat duidelijk te zien was dat ze het echt leuk vonden om te doen en er gingen wel dingen mis, maar die werden opgepakt met een lach en de truc werd net zo lang opnieuw geprobeerd tot het goed ging, echt heel knap! In Battambang hebben we verder nog de killing caves bezocht, ook uit de Khmer Rouge periode en de bat caves. Rond zonsondergang komen hier miljoenen vleermuizen uit vliegen die 's nachts op jacht gaan.

Na de paar dagen in Battambang was het tijd om afscheid te nemen van de meiden van de retreat, want ik moest terug naar Bangkok. Na een lange busreis had ik nog twee dagen in Bangkok, voornamelijk om nog wat dingen te regelen en wat spullen te kopen die ik nodig heb voor Nieuw Zeeland. Wel heb ik ook nog de weekend markt bezocht, een gigantische markt waarvan we denk ik nog niet eens een kwart gezien hebben en waar heel veel verschillende dingen verkocht worden: Eten, kleren, boeken, souvenirs en nog veel meer.

En vanochtend was het dan toch echt tijd om naar het vliegveld te gaan voor deel 2 van mijn reis. Ik zit nu op het vliegveld van Taipei, waar ik een overstap heb van 7 uur. Ik heb al meer dan twee uur een computer in gebruik die ieder half uur opnieuw opstart omdat je hem eigenlijk maar een half uur mag gebruiken, maar niemand stuurt me weg. Wat een geluk dat mijn blog automatisch backups maakt :). In de komende 6 weken reis ik van Auckland in het noordereiland naar Christchurch in het zuidereiland. Iedereen die ik tot nu toe spreek is razend enthausiast over Nieuw Zeeland, dus ik ben heel benieuwd. Het gaat zeker een grote verandering zijn met Zuid-Oost Azie, maar ik heb er heel veel zin in!