Noord-Thailand en Laos: olifanten wassen en aapje spelen

In mijn vorige blog was ik gekomen tot het vliegtuig van Yangon naar Bangkok, wat het einde van mijn 3 weken in Myanmar betekende en ook het einde van het reizen samen met Frederique. Zij pakte in Bangkok namelijk het vliegtuig door naar Cambodja om een yogacursus te gaan doen en mijn plan was om door te reizen naar het noorden van Thailand. Na eerst nog een dagtocht naar de erawan watervallen, waar je kan klimmen naar 7 verschillende niveaus die heel mooi zijn maar wel druk bezet worden door locals met kinderen en door toeristen, heb ik twee dagen langs verschillende tempels gefietst. Eerst een dagje in Ayutthaya en daarna in Sukhothai. Deze laatste plek was vooral erg leuk, want ik had me aangemeld voor een fietstocht. We zijn een dag langs het historische centrum met alle tempels, langs de dorpen eromheen en langs de farmsites gefietst. Het werd georganiseerd door een stel en de vrouw die de tocht leidde kwam uit de omgeving en wist ontzettend veel te vertellen. Het was heel interessant om eindelijk eens uitleg te krijgen bij de verschillende tempels en buddhabeelden.
Na de dagen met tempels was het tijd voor wat afwisseling en ben ik doorgereist naar Chiang Mai in het noorden van Thailand. Hier worden ontzettend veel activiteiten aangeboden en ik heb onder andere een middagje olifanten verzorgd. Er worden zoveel olifanten tours aangeboden dat je echt goed moet zoeken of je er wel een hebt waar de beesten goed verzorgd worden, maar bij degene waar wij geweest zijn leek dat wel het geval te zijn. We hebben de olifanten gevoerd, geaaid en gewassen en kregen wat uitleg. Een ander hoogtepunt van Chiang Mai was de kookcursus die ik daar gedaan heb. We mochten 5 gerechten maken en vooral de pompoen curry en de soep met garnalen waren super lekker! En ja, ik heb een receptenboekje meegekregen dus als ik thuis ben ga ik proberen of ik het net zo lekker nog een keer kan maken (als alle ingrediënten te vinden zijn). Wie komt er eten?
Na een paar dagen was het tijd om nog wat noorlijker te gaan, naar het stadje Pai. Pai staat erom bekend een hippiestadje te zijn waar je je vooral niet te veel druk moet maken en waar je heel lekker kan eten bij verschillende kraampjes op straat. De paar dagen hier stonden inderdaad in het teken van lekker rustig aan doen, een beetje de omgeving verkennen maar ook een dagje heerlijk bij het zwembad doorbrengen. Het verbaast me ook niet dat veel mensen hier langer blijven hangen dan oorspronkelijk de bedoeling was. Maar voor mij was dat niet het geval, want ik had samen met twee anderen de 'Gibbon experience' geboekt, net over de grens met Laos. Hierbij gaat het niet per se om het spotten van gibbons (een bepaalde aap soort) maar meer om zelf de aap uithangen. Na eerst een flinke klim door een van de nationale parken van Loas, kwamen we namelijk uit bij verschillende ziplines, waaraan we door, maar ook over de bomen zoefden, een super ervaring met een prachtig uitzicht! De langste ziplines waren meer dan 400 meter lang en hoe ze het hebben kunnen maken weet ik nog steeds niet, maar gaaf was het zeker. Aan het eind van de middag roetsjen we een boomhut in, waar we zouden overnachten. De boomhut was zelfs vrij luxe ingericht met matrassen, dekems, muskietennetten en wc en douche. En tijdens het douchen had uitzicht over het bos! 'S avonds was het de uitdaging om in slaap te komen met alle geluiden om je heen (ik wist niet dat sommige kleine insecten zoveel lawaai konden maken!) en de volgende dag zoefden we weer aan de kabels het bos door, een hele bijzondere ervaring!

Hierna was het weer tijd om te relaxen, want in plaats van weer een bus, hebben we de slowboat van 2 dagen naar Luang Prabang gepakt, die vaart over de mekong rivier langs hoge bergen met veel groen en kleine dorpjes. Af en toe moest er even aangelegd worden, want dan moesten er wat locals op of af, of moest er een pakketje afgeleverd worden. In Luang Prabang hebben we gegeten op een night market, wat voor mij niet de beste keuze was, want de volgende dag was ik ziek. Ach ja, dat moest ook een keer gebeuren hier in Azië natuurlijk en gelukkig duurde het maar een dag en kon ik de dag erna met de rest mee naar een waterval. Hier hadden we gehoord over een 'secret swimming pool' die natuurlijk niet zo secret meer was aangezien iedereen het aan elkaar vertelt. Maar het kwam erop neer dat er een pad was met een groot bord 'danger, do not enter' en als je dat negeert, kom je bij een tussenstuk in de waterval uit waar je kan zwemmen.

Van Luang Prabang zijn we naar Vang Vieng gereist, een stadje dat bekend staat om het 'tuben'. In een band drijf je de rivier af naar langs verschillende barren. Ik heb een hele leuke middag gehad hier, maar helaas heeft Vang Vieng ook een nare nasmaak. Nadat we nog een dag meer van de omgeving gezien hadden, was het tijd voor mij om afscheid te nemen van de groep mensen met wie ik deels al sinds Thailand en deels sinds eerder in Laos samen reisde. Ik ging terug naar Luang Prabang, vanwaar ik via het noorden van Laos de grens met Vietnam wilde oversteken. Terwijl ik in Luang Prabang was, kreeg ik een bericht door dat een jongen van de groep, die nog een dag langer in Vang Vieng gebleven was om nog een keer te tuben, te dronken was en tijdens het tuben verdronken is. Ontzettend heftig en onwerkelijk nieuws om te horen vooral omdat we hem diezelfde ochtend nog gezien hadden.

Vanuit Luang Prabang heb ik een bus gepakt naar Nong Khiaw, een stadje aan de Nam ou rivier. Vanuit hier heb ik een 2-daagse trektocht gedaan naar een dorpje in de bergen. Best wel een pittige klim, vooral omdat ik de enige van de groep was die geen hikes gewend was. We waren al rond lunchtijd in het dorp waar we zouden overnachten. Dit is een dorp zonder elektriciteit, wc's en douches. De mensen wassen zich in de rivier en gebruiken de omgeving als wc. 'S avonds wordt er gekookt op vuur binnen in de huizen en ze hebben hoofdlampen voor licht. Sinds 2 maanden is het dorp bereikbaar op de scooter door de aanleg van een nieuwe weg. Het was heel bijzonder om dit een keer te zien, maar het voelde af en toe wel ongemakkelijk, doordat we helemaal niet met de mensen konden communiceren. 'S middags gingen we naar een afgelegen waterval en de gids had al vrolijk geroepen dat hij alleen even een 'trap' moest maken om er te komen. Dat was serieus, want er was geen pad naartoe en het was vrij stijl naar beneden, dus de gids ging voorop en hakte voor ons een trap uit zodat we naar de waterval konden. Maar dit is dan ook wel de eerste waterval die ik gezien heb waar wij op dat moment de enigen waren! Ik had ernaar uitgekeken om de volgende dag niet te hoeven klimmen, maar naar beneden is ook zo makkelijk nog niet! We gingen langs allemaal smalle soms best stijle paadjes en nadat ik een paar keer op mijn kont beland was, was ik blij toen we weer op vlakkere grond stonden. Maar de natuur en de uitzichten boven waren het absoluut waard geweest!

De dag erna heb ik de boot gepakt naar Mong Ngoi, een dorpje verderop dat alleen met de boot te bereiken is. Hier worden heel veel bungalows aangeboden met uitzicht op de rivier, perfect om een middagje te relaxen in een hangmat! De volgende dag ben ik met 3 anderen naar een dorpje 1.5 uur verderop gelopen, waar we overnachtten in een heel simpel guest house. In de kamer lag een matras op de vloer met deken en muskietennet en dat was het. Het was duidelijk de bedoeling van de eigenaar om een homestay gevoel te creëren, wat heel goed gelukt was. Hij nam ons mee om te gaan vissen en 's avonds aten we wat de pot schafte. Aangezien het hier romd 6 uur helemaal donker is en er dan in die dorpen niks meer te doen is, ga je ook vroeg slapen. En dat is ook wel nodig, want vanaf een uur of vier beginnen de hanen te kraaien, en er zijn véél hanen in zo'n dorp. De mensen staan hier ook allemaal heel vroeg op om aan het werk te gaan. Maar zo konden wij weer op tijd terug wandelen om te kijken of er een boot door naar het noorden zou gaan. De meeste mensen gaan vanaf daar naar het zuiden en het is schijnbaar iedere dag onzeker of er genoeg mensen zijn voor de boot naar het noorden. Als die niet zou gaan, zou ik helemaal moeten omreizen met de bus. We waren met z'n drieën, wat eigenlijk te weinig is, maar gelukkig konden we (voor teveel geld) mee op een boot die toch al die kant op ging. Weer een hele mooie boottocht met wat stops bij dorpjes onderweg. We waren er getuige van dat een varken onder luid gekrijs een boot in gesjouwd werd en een stuk meeging. Die is vast inmiddels niet meer in leven. Deze boottocht was gisteren en vandaag wilde ik graag de grens over naar Vietnam. Bij de tourist information hing een papier met informatie waar stond dat er bijna dagelijks een bus om 7 uur 's ochtends zou gaan en anders was er ook bijna dagelijks een bus om 11 uur. Dus ik stond vanochtend netjes om half 7 bij de bushalte, geen bus. Maar weer teruggegaan naar het guest house om nog wat te slapen en om 10 uur zat ik weer in een restaurantje bij de bushalte. Kreeg ik vervolgens te horen dat de bus om half 12 ging. Verschillende bussen langs zien komen die allemaal niet naar Vietnam gingen en uiteindelijk vertelde een man ons dat de bus al voorbij was gekomen (snap nog steeds niet hoe ik die gemist kan hebben) maar er zou rond 1 uur nog een VIP bus komen waar we in mee konden. En op een gegeven moment kwam er inderdaad een bus aan, die een slaapbus bleek te zijn. Dus voor een ritje dat maar 4 uur zou duren lagen we opeens in een slaapbus. De grensovergang naar Vietnam ging snel en makkelijk (had mijn visum al van tevoren geregeld), maar de slechte bergweg na de grens was niet de beste weg voor deze bus. Met een luide knal klapte en van de banden en stonden we langs de weg. Gelukkig hebben de mensen hier wel ervaring met lekke banden en duurde het niet al te lang om hem te verwisselen. Dus een reis die zo'n 4 uur zou moeten duren heeft me al met al de hele dag gekost, maar ik ben in Vietnam! Morgen pak ik de bus naar Sapa en als ik de verhalen van verschillende mensen moet geloven, is dat geen fijne busreis, ik ben benieuwd benieuwd.

Zo, de mensen die niet halverwege afgehaakt zijn van dit lange verhaal zijn weer helemaal op de hoogte van mijn verhalen. Ik ben heel benieuwd naar Vietnam, ik heb nu al gemerkt dat het een verschil is met het rustige Laos, de mensen zijn hier een stuk opdringeriger.