Merry Christmas!

Aangezien alleen de gekke Nederlanders tweede kerstdag vieren en er natuurlijk een paar uur tijdsverschil is, is mijn kerstmis al bijna voorbij. Maar bij is iedereen waarschijnlijk nog druk bezig met voorbereidingen voor lekkere kerstdiners, dus ik ben nog op tijd om iedereen ook via weg een hele fijne kerst toe te wensen! Ik ben inmiddels in Saigon in het zuiden van Vietnam, en waar ik al een tijdje naar uitkeek is eindelijk waarheid geworden: hier is eeindelijk geen regen! Het is hier wel ontzettend heet dat geeft wel een vreemd kerstgevoel, ondanks dat de stad helemaal versierd is in kerstthema en er wel overal kerst muziek gedraaid wordt (je zou bijna niet denken dat het merendeel van de bevolking hier hepemaal niet aan kerst doet). Gisteravond heb ik zowaar nog een klein stukje van de kerstmis in de kathedraal gezien (een paar minuten, want het is me in de afgelopen maand niet gelukt om genoeg vietnamees te leren om een kerstmis te begrijpen ;) ). Daarna zijn we met een groep mensen bij een Mexicaans restaurant gaan eten, in de trant van 'het is toch al een vreemde kerst, dus waarom geen mexicaans om het nog minder te laten kloppen'. Een ding paste wel bij het kerstdiner gedachte: de porties waren onwijs groot dus iedereen zat goed vol, en dat met maar 1 gang! Daarna was er een kerstfeestje bij het hostel en zijn we nog de stad in geweest, de hele avond met een kerstmuts op mijn hoofd, wat best wel warm was!

Vandaag zijn we voor kerstdag naar een waterpark midden in de stad geweest en hebben we de hele middag lekker gezwommen en van glijbanen geroetsjt in de volle zon terwijl er af en toe een kerstnummer uit de luidsprekers schalde. Een grotere tegenstelling met thuis kan bijna niet, maar wel heel heel lekker dagje!

Voordat ik naar Saigon ging ben ik eerst nog naar Dalat geweest, een stad in de bergen die bekend staat om het canyonen. Dit staat in het teken van abseilen van rotsen en van watervallen, van een 7 meter hoge rots springen en van in de rotsen uitgesleten glijbanen glijden. De weersvoorspelling was nog steeds niet goed, maar in de trant van 'nat wordem we toch' zijn we gewoon gegaan en het was een onwijs gave ervaring! Vooral het abseilen van watervallen was spannend, maar heel leuk!

Voor de dag erna zat ik heel erg in dubio wat ik moest gaan doen, want de weersvoorspelling was nog steeds niet positief en ik wilde eigenlijk nog naar Mui Ne toe, waar hele grote zandduinen zijn, maar dat wil je niet met slecht weer. Na lang wikken en wegen (en iedereen die mij een beetje kent, kan zich vast voorstellen dat dit een uitgebreid proces was) heb ik besloten om nog een dagje in Dalat te blijven en een tour door de omgeving te doen. Het is heel populair om dit bij de gids achterop een motor te doen, maar ik had besloten om voor de zekerheid toch maar in een busje te gaan. En vervolgens heeft het de hele dag niet geregend, dus ik had makkelijk achterop bij een easyrider gekund! Maar het was nog steeds wel leuk om de omgeving ook te zien.

Hierna besloot ik niet meer op het weerbericht te vertrouwen en toch gewoon naar Mui Ne te gaan om dezelfde middag nog een tour naar de zandduinen te doen. Ook dit was toch niet helemaal de beste beslissing, want ondanks dat Mui Ne bekend staat als de plek in Vietnam met de minste regen, geldt dat niet als er een restje van een tropische storm uit de Filipijnen overkomt. Eenmaal onderweg in een (open!) Jeep werd de lucht toch wel steeds donkerder. Al bij de de eerste stop, een fairy stream waar je doorheen liep naar een kleine duin) begon het te regenen. Dus poncho's aangeschaft (ik had mijn eigen precies nu in het hostel laten liggen) en stug doorgereden. Maar op een gegeven moment kwam er zo'n hoostegen uit de lucht (erger dan ik de week ervoor had meegemaakt, terwijl het iedere dag geregend heeft) en begon ook de dak van de jeep te lekken. Toen hebben we de chauffeur maar gevraagd om om te keren en heb ik nog steeds de zandduinen niet gezien...

De dag erna was het tijd om de bus te pakken naar Saigon, waar ik wat meer over de historie van het land teweten gekomen ben. Eerst heb ik het war museum bezocht over de oorlog met de verenigde staten, wat echt heel indrukwekkend was! En gisteren hebben we eem tour gedaan naar de Cu Chi tunnels, die in deze oorlog een heel belangrijk ondergrondd netwerk vormden voor de Vietnameze soldaten. En vervolgens was het kerstavond en is mijn verhaal rond. En dacht ik dat Hanoi druk was, hier is het verkeer nog beel erger! Zoals onze gids naar de tunnels zei: in andere landen rijden ze of links, of rechts, hier zijn geen regels en rijden de mensen overal, inclusief op de stoep!

Nogmaals, ik hoop dat iedereen hele fijne kerstdagen heeft en mocht ik er niet meer aan toekomen om tussendoor te schrijven dan wens ik jullie ook vast een fijne jaarwisseling toe. Mijn plan is om oud en nieuw te vieren op een eiland in Cambodja, waar naar ik begrepen heb weinig wifi is, dus mocht ik op dat moment niks van me laten horen, dan komt het waarschijnlijk daardoor :).