Zuid-Thailand en Myanmar
10 oktober 2015 - Taungoo, Myanmar
We zijn net aangekomen op een nieuwe plek in Myanmar en de regen komt met bakken uit de lucht, dus dit is een mooi moment om een blog te schrijven. De vorige blog schreef ik toen ik onderweg was naar Koh Tao in Thailand. Onze voornamelijkste reden om daar naartoe te gaan was om te leren duiken. De dag dat we aankwamen konden we 's middags meteen aansluiten bij het introductiepraatje en moesten we allemaal formulieren invullen. Er was ons verteld dat dat alles zou zijn voor die dag en dat vonden we wel fijn aangezien we een nacht hadden gereisd. Maar vervolgens bleek dat we ook nog 'wat' huiswerk kregen (3 filmpjes van ong een uur per stuk kijken en vragen beantwoorden). Daar zijn we mee aan de slag gegaan en 's avonds checkte Frederique haar geld en bleek ze dollars te missen. Toen ook ik het checkte bleken er bij mij ook dollars weg te zijn en de volgende dag kregen we te horen dat er in de bus heel vaak geld uit backpacks gejat wordt, ookal zitten ze dicht met een slotje (zoals bij ons allebei het geval was). Mensen hebben een aantal uur de tijd om rustig door de tassen te gaan die in het bagageruim liggen. Dus dat was nogal een domper zo vroeg op onze reis. Maar terug naar de duikcursus. Nadat we netjes ons huiswerk gedaan hadden, hadden we de ochtend erna eerst theorie. We zaten in een groep met 3 Duitsers en onze instructrice was ook Duits, dus die vergat af en toe wel dat ze voor ons de uitleg in het Engels moest geven. Na de lunch zijn we het zwembad in gegaan om voor het eerst met duikflessen op te zwemmen en allemaal vaardigheden te leren (duikbril op/af doen onder water, wat te doen als je geen lucht meer hebt etc.) Ook de volgende ochtend gingen we daarmee verder en 's middags was het tijd voor de eerste twee duiken. In principe doe je iederen boottocht twee duiken op verschillende plekken. De eerste keer naar beneden gaan was best spannend, maar ook heel leuk! We hebben vooral op een zand plek op de bodem gezeten om dezelfde vaardigheden als in het zwembad, nu in de zee te oefenen, maar ook wel een beetje rond gezwommen en koraal en verschillende vissen te zien. Maar doordat we met zn vijven waren, kostten die oefeningen best veel tijd. De laatste dag van de cursus hadden we 's ochtends nog theorie en vervolgens het examen (allemaal geslaagd!) en 's middags deden we nog twee duiken. Vooral de laatste was leuk, want daar hadden we de meeste tijd om rond te kijken. Na deze 'Open Water Course' heb ik besloten om de advanced cursus er meteen achteraan te doen. Ik was de enige van ons vijven die doorging, dus was alleen met de instructrice. Dat was eigenlijk heel erg leuk, want de oefeningen gingen best snel en verder was er heel veel tijd om rond te kijken en zij kon mij vanalles aanwijzen. Bij deze cursus heb ik nog 5 duiken gedaan, waarbij iedere gefocust was op een ander aspect van duiken. Zo zijn we naar een wrak gedoken en hebben we daar omheen gezwommen. Je mocht er niet in, maar je kon wel naar binnen kijken. Ik heb toen ook de rog gezien, die bij dat wrak leeft. Helaas ging de nachtduik niet door, omdat de golven te hoog waren, maar ik de duik die ik in plaats daarvan gedaan heb, focuste op het herkennen van alles onder water. Dan kom je er pas achter hoeveel verschillende vissen en andere dingen er leven onder water. We hebben toen ook een schildpad gezien!
Na deze cursus was het tijd om door te gaan naar Koh Phi Phi, een eiland aan de westkust. We gingen samen met twee van de Duiters die we bij het duiken ontmoet hadden (Tamara en Patrick). We hebben de nachtboot genomen. Hier ging wat verschillende verhalen over rond, maar wij hadden een prima boot waarbij iedereen een eigen bed toegewezen kreeg. Toen we met de boot aankwamen in een stad, stapten we over in een tuktuk die ons naar een toerist information bracht. Daar gingen we over in een minibus die ons naar de stad bracht waar de boot naar het eiland vertrok. Deze minibussen hebben geen bagagebak, en alle stoelen van het busje waren bezet. Dit betekende dat alle bagage opgestapeld werd in het gangpad. Ik zat dus lekker ingebouwd en goed vast voor als er iets zou gebeuren, want de chauffeur reed echt als een idioot (maar dat doen ze allemaal hier). Vervolgens weer over in een ander busje en toen op de boot naar het eiland. Al met al best een onderneming om naar de volgende plek te komen.
Koh Phi Phi is een ontzettend toeristisch eiland waar de focus voornamelijk ligt op uitgaan. Er zijn allemaal barren aan het strand en 's avonds is er bij iedere bar een vuurshow gaande. We zaten in een guesthouse dat iets verder van het strand lag (5-10 min) maar achteraf waren we daar heel blij om, want bij het strand stond overal de muziek ontzettend hard. We hebben 's avonds de feestjes op het strand meegepakt en overdag lekker op het strand gelegen. Koh Phi Phi bestaat eigenlijk uit twee eilanden en 1 middag zijn we met een longtail boot (een houten boot waarvan er daar ontzettend veel rondvaren) rond het andere eiland gevaren. Het eiland is heel mooi, hele grote rotsen. En we zijn bij verschillende plekken gestopt om te zwemmen en te snorkelen. Aan het eind van de middag hebben we vanaf de boot de zonsondergang gezien, heel mooi!
Na Koh Phi Phi hebben we afscheid genomen van Tamara en Patrick, die verder gingen naar Maleisië en zijn wij doorgaan naar Ao Nang omdat daar een heel mooi strand in de buurt lag (Railey beach). Van Ao Nang zelf hadden we niet zoveel verwachtingen, maar het bleek een best wel druk stadje te zijn. Er was daar een rots waar heel veel apen zaten, en toen we daar rondliepen had ik opeens een aap aan mijn tas hangen! Gelukkig zat er alleen wat te drinken in en daar ging hij mee vandoor. Bij toeval kwamen we terecht in een hostel dat heel erg gepresenteerd werd als 'party hostel' dus 's avonds hebben we meteen meegedaan met een kroegentocht, erg gezellig. De volgende dag zijn we met een boot naar railey beach gebracht, wat inderdaad een erg mooi strand was.
Hierna was het tijd om terug te gaan naar Bangkok, want vanaf daar zijn we afgelopen woensdag naar Yangon in Myanmar gevlogen. Wat een verschil meteen! In Bangkok spreekt iedereen je aan omdat je ze iets willen verkopen, maar hier zijn wij af en toe net zo interessant voor de locals als zij voor ons. En de mannen dragen lange rokken die ze omwikkelen. We sliepen midden in Chinatown en daar gebeurt echt alles op straat, vooral 's avonds. Overal loop je langs kraampjes waar eten en andere dingen verkocht worden. Het enige jammere hier is dat het iedere middag echt keihard regent. De mensen hier hebben wel paraplu's, maar niemand draagt een regenjas oid. Dus we vielen meteen goed uit de toon met onze poncho's en regenjas. Donderdag zijn we samen met een paar backpackers die we op het vliegveld hadden ontmoet, een trein gestapt die in 3 uur een rondje door en om Yangon maakt. Halverwege kwamen we erachter dat we betaald hadden voor de tweede klas, maar in de derde klas waren gaan zitten. Dat beviel eigenlijk heel goed, want ieder station kwamen hier verkopers binnen met vanalles, en nadat we een groentemarkt gepasseerd waren werden er grote zakken met groente naar binnen gegooid, wat vervolgens rustig midden in de trein gesorteerd werd. We werden met veel belangstelling aangekeken en op een gegeven moment was er een jongetje dat voor ons begon te dansen en wilde dat wij meededen. Uiteindelijk heb ik dus midden in een schommelende trein met een andere backpacker en dat kleine jongetje staan 'dansen'. 'S middags begon het weer te regenen, maar zijn we wel naar de bekendste pagoda van de stad gelopen. Het was inmiddels donker toen we daar aankwamen, maar juist door de lichten die er dan op geschenen worden en door de regen, gaf dit wel een hele bijzondere sfeer. Gister hebben we de bustickets voor vandaag geregeld en rondgelopen in een grote markthal. Hier merk je al heel sterker dat het toerisme wel begint op te komen, want we werden hier veel meer aangesproken om dingen te kopen. 'S avonds zijn we de regen ontvlucht en een bioscoop ingedoken. Voor minder dan 1 euro naar de film, dat is toch een betere prijs dan in Nederland!
Frederique en ik hadden besloten om niet meteen naar de meest toerische plekken van Myanmar te gaan, maar eerst een stop te maken in Taungoo, een stadje halverwege tussen de twee grootste steden. Dus vanochtend zijn we als enige twee toeristen in een schommelende bus met nauwelijks beenruimte gestapt, in de hoop dat we op de goede plek zouden komen. De wegen hier zijn niet fantastisch, dus we hebben 5 uur lang zitten schokken en de beenruimte van de bus was niet helemaal afgestemd op lange Nederlanders... Verder had deze bus ook zitjes in het gangpad, dus af en toe werden er mensen opgepikt langs de weg om een stukje mee te gaan. De mensen rijden hier rechts, maar de meeste auto's zijn geïmporteerd en hebben het stuur ook rechts. En aan welke kant je inhaalt maakt hier niks uit, wat beter uitkomt. Onze buschauffeur reedt harder dan de meeste auto's om hem heen en vond het af en toe ook geen probleem om in te halen via de rijbaan van de tegenliggers, best spannend. En bij iedere wandelaar/fietser/auto/scooterrijder etc wordt er getoeterd als de bus er langskomt, het liefst meerdere keren. We zijn door verschillende kleinere dorpjes gekomen waar stenen huizen en hutjes van hout of een soort van vlechtwerk met rieten of golfplaten daken allemaal door elkaar staan. Vaak op palen, wat goed is want overal liggen grote plassen van de regen. Hoe dichter we bij Taungoo kwamen, hoe meer mensen uit de bus gingen, en wij hadden geen idee waar we eruit moesten. Maar we zijn geholpen door mensen in de bus, die ook scooter taxi's voor ons regelden naar het hotel. Dus in de hoosregen achterop een scooter naar het hotel gebracht, terwijl onderweg allemaal mensen naar ons zwaaiden en lachten.
Dit waren mijn avonturen van de afgelopen 2,5 week en nu moeten we maar eens bedenken wat we met dit weer gaan doen. We hadden gelezen dat het heel leuk is om hier rond te fietsen, dus hopen dat het morgen droger is!
Na deze cursus was het tijd om door te gaan naar Koh Phi Phi, een eiland aan de westkust. We gingen samen met twee van de Duiters die we bij het duiken ontmoet hadden (Tamara en Patrick). We hebben de nachtboot genomen. Hier ging wat verschillende verhalen over rond, maar wij hadden een prima boot waarbij iedereen een eigen bed toegewezen kreeg. Toen we met de boot aankwamen in een stad, stapten we over in een tuktuk die ons naar een toerist information bracht. Daar gingen we over in een minibus die ons naar de stad bracht waar de boot naar het eiland vertrok. Deze minibussen hebben geen bagagebak, en alle stoelen van het busje waren bezet. Dit betekende dat alle bagage opgestapeld werd in het gangpad. Ik zat dus lekker ingebouwd en goed vast voor als er iets zou gebeuren, want de chauffeur reed echt als een idioot (maar dat doen ze allemaal hier). Vervolgens weer over in een ander busje en toen op de boot naar het eiland. Al met al best een onderneming om naar de volgende plek te komen.
Koh Phi Phi is een ontzettend toeristisch eiland waar de focus voornamelijk ligt op uitgaan. Er zijn allemaal barren aan het strand en 's avonds is er bij iedere bar een vuurshow gaande. We zaten in een guesthouse dat iets verder van het strand lag (5-10 min) maar achteraf waren we daar heel blij om, want bij het strand stond overal de muziek ontzettend hard. We hebben 's avonds de feestjes op het strand meegepakt en overdag lekker op het strand gelegen. Koh Phi Phi bestaat eigenlijk uit twee eilanden en 1 middag zijn we met een longtail boot (een houten boot waarvan er daar ontzettend veel rondvaren) rond het andere eiland gevaren. Het eiland is heel mooi, hele grote rotsen. En we zijn bij verschillende plekken gestopt om te zwemmen en te snorkelen. Aan het eind van de middag hebben we vanaf de boot de zonsondergang gezien, heel mooi!
Na Koh Phi Phi hebben we afscheid genomen van Tamara en Patrick, die verder gingen naar Maleisië en zijn wij doorgaan naar Ao Nang omdat daar een heel mooi strand in de buurt lag (Railey beach). Van Ao Nang zelf hadden we niet zoveel verwachtingen, maar het bleek een best wel druk stadje te zijn. Er was daar een rots waar heel veel apen zaten, en toen we daar rondliepen had ik opeens een aap aan mijn tas hangen! Gelukkig zat er alleen wat te drinken in en daar ging hij mee vandoor. Bij toeval kwamen we terecht in een hostel dat heel erg gepresenteerd werd als 'party hostel' dus 's avonds hebben we meteen meegedaan met een kroegentocht, erg gezellig. De volgende dag zijn we met een boot naar railey beach gebracht, wat inderdaad een erg mooi strand was.
Hierna was het tijd om terug te gaan naar Bangkok, want vanaf daar zijn we afgelopen woensdag naar Yangon in Myanmar gevlogen. Wat een verschil meteen! In Bangkok spreekt iedereen je aan omdat je ze iets willen verkopen, maar hier zijn wij af en toe net zo interessant voor de locals als zij voor ons. En de mannen dragen lange rokken die ze omwikkelen. We sliepen midden in Chinatown en daar gebeurt echt alles op straat, vooral 's avonds. Overal loop je langs kraampjes waar eten en andere dingen verkocht worden. Het enige jammere hier is dat het iedere middag echt keihard regent. De mensen hier hebben wel paraplu's, maar niemand draagt een regenjas oid. Dus we vielen meteen goed uit de toon met onze poncho's en regenjas. Donderdag zijn we samen met een paar backpackers die we op het vliegveld hadden ontmoet, een trein gestapt die in 3 uur een rondje door en om Yangon maakt. Halverwege kwamen we erachter dat we betaald hadden voor de tweede klas, maar in de derde klas waren gaan zitten. Dat beviel eigenlijk heel goed, want ieder station kwamen hier verkopers binnen met vanalles, en nadat we een groentemarkt gepasseerd waren werden er grote zakken met groente naar binnen gegooid, wat vervolgens rustig midden in de trein gesorteerd werd. We werden met veel belangstelling aangekeken en op een gegeven moment was er een jongetje dat voor ons begon te dansen en wilde dat wij meededen. Uiteindelijk heb ik dus midden in een schommelende trein met een andere backpacker en dat kleine jongetje staan 'dansen'. 'S middags begon het weer te regenen, maar zijn we wel naar de bekendste pagoda van de stad gelopen. Het was inmiddels donker toen we daar aankwamen, maar juist door de lichten die er dan op geschenen worden en door de regen, gaf dit wel een hele bijzondere sfeer. Gister hebben we de bustickets voor vandaag geregeld en rondgelopen in een grote markthal. Hier merk je al heel sterker dat het toerisme wel begint op te komen, want we werden hier veel meer aangesproken om dingen te kopen. 'S avonds zijn we de regen ontvlucht en een bioscoop ingedoken. Voor minder dan 1 euro naar de film, dat is toch een betere prijs dan in Nederland!
Frederique en ik hadden besloten om niet meteen naar de meest toerische plekken van Myanmar te gaan, maar eerst een stop te maken in Taungoo, een stadje halverwege tussen de twee grootste steden. Dus vanochtend zijn we als enige twee toeristen in een schommelende bus met nauwelijks beenruimte gestapt, in de hoop dat we op de goede plek zouden komen. De wegen hier zijn niet fantastisch, dus we hebben 5 uur lang zitten schokken en de beenruimte van de bus was niet helemaal afgestemd op lange Nederlanders... Verder had deze bus ook zitjes in het gangpad, dus af en toe werden er mensen opgepikt langs de weg om een stukje mee te gaan. De mensen rijden hier rechts, maar de meeste auto's zijn geïmporteerd en hebben het stuur ook rechts. En aan welke kant je inhaalt maakt hier niks uit, wat beter uitkomt. Onze buschauffeur reedt harder dan de meeste auto's om hem heen en vond het af en toe ook geen probleem om in te halen via de rijbaan van de tegenliggers, best spannend. En bij iedere wandelaar/fietser/auto/scooterrijder etc wordt er getoeterd als de bus er langskomt, het liefst meerdere keren. We zijn door verschillende kleinere dorpjes gekomen waar stenen huizen en hutjes van hout of een soort van vlechtwerk met rieten of golfplaten daken allemaal door elkaar staan. Vaak op palen, wat goed is want overal liggen grote plassen van de regen. Hoe dichter we bij Taungoo kwamen, hoe meer mensen uit de bus gingen, en wij hadden geen idee waar we eruit moesten. Maar we zijn geholpen door mensen in de bus, die ook scooter taxi's voor ons regelden naar het hotel. Dus in de hoosregen achterop een scooter naar het hotel gebracht, terwijl onderweg allemaal mensen naar ons zwaaiden en lachten.
Dit waren mijn avonturen van de afgelopen 2,5 week en nu moeten we maar eens bedenken wat we met dit weer gaan doen. We hadden gelezen dat het heel leuk is om hier rond te fietsen, dus hopen dat het morgen droger is!
Kus